ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟ ΘΗΡΙΟ ΟΤΑΝ ΒΡΥΧΑΤΑΙ;
Το σύνολο του Πολιτικού Προσωπικού της Χώρας, σε ημερήσια βάση, δηλώνει προς τον Έλληνα Πολίτη ότι νοιάζεται για την επίλυση των προβλημάτων της καθημερινότητάς του.
Γνωρίζουμε όμως όλοι, ότι η καθημερινότητα του Πολίτη, μεταξύ άλλων, περνάει και μέσα από την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών από την Ελληνική Δημόσια Διοίκηση.
Σε ένα σύγχρονο Κράτος, οι Δημόσιες Υπηρεσίες αποτελούν βασικό πυλώνα ανάπτυξης και ευημερίας. Προκειμένου όμως η Δημόσια Διοίκηση να επιτύχει τον επαναπροσδιορισμό της αποστολής της, είναι άκρως απαραίτητο να δημιουργηθεί μια αποτελεσματική μέθοδος, για να αφουγκραζόμαστε συστηματικά και νηφάλια τον βαθμό ικανοποίησης των Πολιτών από τις Δημόσιες Υπηρεσίες.
Εξάλλου αυτό κάνουν όλα τα σύγχρονα κράτη όπως για παράδειγμα οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής με το American Citizen Satisfaction Index, o Καναδάς με το Common Measurements Tools και τέλος τα Κράτη μέλη της Ε.Ε. με το European Performance Satisfaction Index αλλά και το Ευρωβαρόμετρο. Εμείς τίποτα! Να γιατί θα είμαστε πάλι οι «ουραγοί»!
Από το 2005 η Ε.Ε. πιέζει ασφυκτικά τα κράτη μέλη να αναπτύξουν το δικό τους σύστημα Μέτρησης της Ικανοποίησης του Πολίτη. Εμείς τίποτα! Να γιατί θα είμαστε πάλι οι «τελευταίοι»!
Τι φοβούνται όμως οι εξουσίες και συνεπώς και οι εκάστοτε Κυβερνήσεις, πάνω από όλα; Μα φυσικά την κριτική, τη φωνή και τον βρυχηθμό του Θηρίου που ακούει στο όνομα Πολίτης!
Παρόλα αυτά, η εφαρμογή ενός τέτοιου συστήματος, θα οδηγήσει στην αξιόπιστη απάντηση και επίλυση κρίσιμων ζητημάτων για τη Δημόσια Διοίκηση, η οποία με τη σειρά της θα ανακουφίσει τον Πολίτη, τουλάχιστον στα διαδικαστικά της καθημερινότητάς του.
Το να τεθεί σε εφαρμογή ένα διαφανές σχέδιο Μέτρησης της Ικανοποίησης του Πολίτη, είναι ήδη η σημαντικότερη απόδειξη της δέσμευσης μιας Κυβέρνησης για την επιθυμία της «να κάνει κάτι σε αυτόν τον πολύπαθο τομέα».
Ουδείς αναμένει ότι τα πρώτα αποτελέσματα από τέτοιες μετρήσεις θα είναι «καλά». Αυτό όμως, αφενός δεν θίγει επικεντρωμένα την εκάστοτε Κυβέρνηση, αλλά το σύνολο των Κυβερνήσεων και την «εξουσία» γενικότερα. Συνεπώς προς τι ο φόβος; Αφετέρου δε, ανοίγει επιτέλους τις διαδικασίες για να αρχίσουν να μπαίνουν τα πρώτα σημεία αναφοράς, με στόχο μικρές σταδιακές και καλά σχεδιασμένες βελτιώσεις.
Πρέπει ακόμα να αρχίσει να αφαιρείται μέρος της εξουσίας των ΜΜΕ, τα οποία σήμερα αδόμητα, εκφέρουν τον δικό τους λόγο, ενώ παράλληλα ισχυρίζονται ότι εκπροσωπούν αντιπροσωπευτικά, τον Έλληνα Πολίτη και το βαθμό ικανοποίησής του από τη Δημόσια Διοίκηση.
Πρέπει επιπλέον να αρχίσει να συστηματοποιείται, η επίσης αδόμητη προσπάθεια των Εταιριών Δημοσκοπήσεων, οι οποίες με επιστημονικές μεν, αλλά όχι ενιαίες μεθοδολογίες, μετρούν τον βαθμό ικανοποίησης του Έλληνα Πολίτη, με αποτέλεσμα όμως που «ηχεί» ως παράφωνη ορχήστρα με ανύπαρκτο μαέστρο.
Πόσο χειρότερα μπορεί να είναι τα πράγματα από αυτά που βλέπουμε στις μέχρι σήμερα μη συστηματοποιημένες δημοσιευμένες δημοσκοπήσεις στο συγκεκριμένο τομέα;
Εξάλλου γνωρίζουμε όλοι, ότι στον Έλληνα, όταν δίνεται η συστηματοποιημένη ευκαιρία να εκφρασθεί, λειτουργεί το «φιλότιμο» και τότε τοποθετείται ρεαλιστικά και ήπια, κυρίως δε όταν η όλη προσπάθεια έχει γίνει νωρίς και καλοπροαίρετα.
Επιτέλους λοιπόν, μη φοβάστε, μετρήστε τον βρυχηθμό του Πολίτη. Ο Πολίτης όταν βρυχάται δεν δαγκώνει! Ο Πολίτης όμως δαγκώνει θανάσιμα όταν μένει για πολύ καιρό σιωπηλός!
Επιστροφή