Ο Πολίτης δεν αστειεύεται
Τα γεγονότα που συνέβησαν στην Ελληνική Κοινωνία, από τον Σεπτέμβρη του 2008 μέχρι σήμερα, ανάγκασαν τον Έλληνα πολίτη για άλλη μια φορά, να κινητοποιήσει τη βαθειά σοφία και διαίσθηση που διαθέτει, στις πολιτικές του επιλογές.
Χωρίς αναστολές και βολεμένους δισταγμούς, τιμώρησε ακαριαία το νόμιμο που όμως δεν ήταν ηθικό, της Κυβέρνησης. Αναγνώρισε τις συντεταγμένες προσπάθειες της Αντιπολίτευσης, όταν αυτή άρχισε να διατυπώνει έναν ορθολογικό λόγο με προτάσεις, έστω και αν αυτές είχαν λίγο παραπάνω χάιδεμα αυτιών.
Με τον τρόπο του, πίεσε αφόρητα πολιτικές προσωπικότητες που εμπιστευόταν απόλυτα, να πάρουν τον δρόμο του mea culpa, όχι μόνο προσχηματικά αλλά και επί της ουσίας. Συνολικά έδειξε προς όλες τις κατευθύνσεις ότι απαιτεί πλέον ουσία – ουσία – ουσία.
Ο ίδιος ό Έλληνας Πολίτης, φαίνεται ότι βλέπει στον πρόσφατο ανασχηματισμό της Κυβέρνησης «στοιχεία» ουσίας.
Κατ’ αρχήν διαισθάνεται ότι αναγνωρίσθηκε με κάποιο τρόπο, η ανάγκη του για αποκατάσταση μέρους της ηθικής, που κινδύνεψε να χαθεί με την υπόθεση Βατοπεδίου.
Αναγνωρίζει ότι μέσα από τις αλλαγές κάποιων προσώπων, υπάρχει πρόθεση να γίνει μια μεγαλύτερη προσπάθεια, για να ηρεμίσει η εξαιρετικά ερεθισμένη κοινωνία, σε θέματα που τελικά αγγίζουν την ποιότητα ζωής όλων.
Αναγνωρίζει έντονα, ότι «κάποιος» αντιλαμβάνεται, πως πρέπει να γίνουν αλλαγές στην προσέγγιση της οικονομικής πολιτικής, που ακολουθείται στη Χώρα. Όχι απαραίτητα προς την κατεύθυνση των άκριτων παροχών, αλλά προς πιο Πολιτοκεντρική και ίσως Ελληνοκεντρική τροχιά.
Αισθάνεται όμως κορυφαία ανακούφιση, όταν βλέπει να υλοποιείται αυτό που τόσο καιρό άμεσα αλλά και έμμεσα ζητούσε επίμονα και σχετίζεται με την αντιμετώπιση της επερχόμενης κρίσης με «μεγάλο» τρόπο.
Η έννοια «μεγάλος τρόπος», περιέχει τις διαστάσεις : προσωπική εμπλοκή, σύνθεση δυνάμεων και τέλος ανθρωποκεντρική οικονομία δηλαδή ισορροπία μεταξύ αριθμών και πραγματικής ζωής.
Οι πρώτες δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν τα παραπάνω, όμως επιβεβαιώνουν και την ωριμότητα του πολίτη, ο οποίος τραυματισμένα και καχύποπτα, δεν παραδίδεται άνευ όρων στη Νέα Δημοκρατία. Η Αντιπολίτευση εξακολουθεί να προηγείται, βεβαίως με μειωμένη διαφορά, στην πρόθεση ψήφου, στην ικανότητα διακυβέρνησης και στην παράσταση νίκης. Καρπώνεται δε, σε αρκετές ακόμα περιπτώσεις με πλειοψηφικά ποσοστά, την εξακολουθούμενη δυσαρέσκεια προς την Κυβέρνηση.
Αν δε, η προσδοκία περαιτέρω ουσίας από το έργο της νέας Κυβέρνησης δεν επαληθευθεί, τότε οι διαφορές θα επανέλθουν στα πρόσφατα επίπεδα και ίσως ξεπεραστούν.
Επιστροφή