«Θέλω», «Έχω σχέδιο», «Παίρνω Θέση», «Πράττω»
Το τετράγωνο ερωτήσεων «Θέλουν την διακυβέρνηση;», «Έχουν σχέδιο;», «Παίρνουν Θέση;», και τέλος «Πράττουν;» φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή αφενός αντικατοπτρίζει τις συμπεριφορές των πολιτικών δρώντων και αφετέρου ορίζει το αρχικό πλαίσιο στάσης των πολιτών απέναντι τους.
Η Κυβέρνηση «Θέλει ή έχει Παραιτηθεί;». Μάλλον «Θέλει». Ούτως ή άλλως ο πρόσφατος ανασχηματισμός δημιούργησε ισχυρές και θεσμοθετημένες (Διευθυντήριο) δεσμεύσεις, τόσο για τον Πρωθυπουργό όσο και για κορυφαίους Υπουργούς.
Το ΠΑΣΟΚ «Θέλει ή Φοβάται να αναλάβει στην κρίση;». Μάλλον «Θέλει». Το επαναλαμβανόμενο αίτημα για πρόωρες εκλογές, που εμπλέκει ακόμα και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δεν μπορεί να είναι απλώς παιχνίδι με τη φωτιά.
Έχουν σχέδιο;
Η Κυβέρνηση ανέβασε ψηλά τον πήχη προσδοκιών με τον ανασχηματισμό και το «Διευθυντήριο» για την οικονομία, αλλά και με τις αλλαγές σε κρίσιμα υπουργεία. Λείπει όμως μέχρι στιγμής, η «αφήγηση» ενός σχεδίου συγκεκριμένων δράσεων επέμβασης και όχι γενικών αξόνων πρόθεσης, τόσο για την κρίση και την οικονομία, όσο και για σημαντικούς άξονες της ποιότητας ζωής.
Το ΠΑΣΟΚ φαίνεται να κάνει συχνές «επανεκκινήσεις», κυρίως στα θέματα της οικονομίας, προσπαθώντας να βρει ένα συντονισμένο βηματισμό, μεταξύ θέσεων και τρόπου έκφρασης, ενός οικονομικού προγράμματος, που θα είναι βιώσιμο στην κρίση.
Οι δύο επόμενοι άξονες «Παίρνουν Θέση;» και «Πράττουν;», αφορούν ξεχωριστά τα δύο κόμματα. Το πρώτο συνδέεται με το ΠΑΣΟΚ και το δεύτερο με την Κυβέρνηση.
Για την Αξιωματική Αντιπολίτευση, έχουν αρχίσει να διαφαίνονται επικοινωνιακά ερωτηματικά ως προς τον άξονα «Παίρνω Θέση». Θα ακολουθηθεί η προσέγγιση του «ώριμου φρούτου» για την πτώση της Κυβέρνησης και παράλληλα του «μη λάθους» για το ΠΑΣΟΚ ή θα υπάρξει «θέση και ρίσκο» για να μετατραπεί «η δυναμική» σε «δύναμη».
Η Κυβέρνηση δεν έχει άλλη επιλογή πλέον, από το να «πράττει» είτε σωστά είτε λάθος. Η στάση της «σκόνης κάτω από το χαλί», κάθε άλλο παρά τη βοήθησε τους τελευταίους πέντε μήνες. Το ζητούμενο για τη Νέα Δημοκρατία, είναι να δείξει ότι οι δράσεις της είναι αποτέλεσμα σχεδίου και όχι αντανακλαστικές, συντονισμένες και όχι βιαστικές, μακρόπνοες και όχι παροχολογικές, προβλέπουν και δεν σύρονται.
Ο πολίτης τελικά απαιτεί από την Κυβέρνηση να δρα, όχι μόνο όταν «δεν μπορεί να κάνει αλλιώς» και από την Αντιπολίτευση να δείξει ότι μπορεί να είναι τόσο αποφασιστική, όσο απαιτεί η διακυβέρνηση της Χώρας.
Επιστροφή