Βιράζ και Τελική Ευθεία
Οι εσωκομματικές εκλογές στο ΚΙΝΑΛ είναι ίσως από τις σοβαρότερες που έχουν γίνει ποτέ. Tώρα θα αποφασισθεί αν το ΚΙΝΑΛ θα αποτελέσει έναν μεγάλο τρίτο δημοκρατικό πόλο ή θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη.
Στην Ελλάδα το ρήμα «πείθομαι» δεν υπάρχει παρά μόνο το «εμπιστεύομαι». Κοινώς δεν ακούμε τι λέει κάποιος αλλά προσέχουμε κατά πόσο μας δημιουργεί εμπιστοσύνη από τον τρόπο που επικοινωνεί μαζί μας. Και ο τρόπος πρέπει να αγγίζει το θυμικό μας και όχι τόσο τη λογική μας.
Το πολιτικό τοπίο καταλήγει να είναι καθαρά προσωποκεντρικό για αυτό και αναζητούμε «αρένες» για να μπορούμε να συγκρίνουμε. Μόνο αν η επιλογή μας αντέχει στο αίμα μιας αρένας μπορεί να μας κινητοποιήσει.
Όλα αυτά οδηγούν στο «Debate». Όποιος υποψήφιος δεν συμμετάσχει στο debate έχει διαπράξει μέγα σφάλμα. Και στα debate πέρα από τις απαντήσεις, υπάρχουν αυστηροί κανόνες επιτυχίας α)Πως «κάθεσαι/στέκεσαι», β)Πως κάνεις «γέφυρες» για να φέρεις την απάντησή σου στα μέτρα ενός συνεχούς μονοσήμαντου μηνύματος που θέλεις να μείνει από το debate, γ)Το σήκωμα έξυπνων «ενστάσεων» όταν οι ερωτήσεις είναι τέτοιες που δεν σε συμφέρουν και δ)Ο χειρισμός των «παύσεων» που δημιουργούνται από τους δημοσιογράφους για να μπεις στον πειρασμό να δευτερολογήσεις και που με μαθηματική ακρίβεια εκεί γίνεται πάντα το λάθος.
Άραγε κάνουν προπόνηση οι υποψήφιοι ή ασχολούνται μόνο με τα διαχειριστικά «politics»;
Επιστροφή