« … Πρόκειται για έναν ιδιαίτερα ευερέθιστο νέο με αρκετά τραβηγμένα χαρακτηριστικά ο οποίος δεν αστειεύεται, επιδιώκοντας να σπάσει τους συμβατικούς κανόνες ... »
«… Η ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ 18 …»
Η Παιδεία βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο με αφορμή τα Κολέγια, το Άρθρο 16 και τις Ισοτιμίες πτυχίων. Αναρωτιέται όμως κανείς αν για όλα αυτά έχουν ερωτηθεί οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι, δηλαδή οι νέοι 15-24 ετών, αν έχει ληφθεί υπόψη η φάση ζωής στην οποία βρίσκονται και τέλος οι βάσεις υποδοχής οποιουδήποτε νομοσχεδίου ή απόφασης που θα αφορά στο μέλλον τους.
Η Παιδεία επίσης τα τελευταία χρόνια θυμίζει μια οικοδομική κατασκευή η οποία υφίσταται συνεχείς σεισμικές δονήσεις οι οποίες επηρεάζουν συνεχώς τη σκελετική ανθεκτικότητα της.
Είναι γνωστό ότι η καταπόνηση του σκελετού μιας οικοδομής από επαναλαμβανόμενους σεισμούς λειτουργεί αθροιστικά και σωρευτικά με κίνδυνο να φθάσει κάποια στιγμή όπου μια επιπλέον κρίσιμη δόνηση θα σπρώξει την οικοδομή στην κατάρρευση.
Αντίστοιχα είναι αμφίβολο αν ο χώρος της παιδείας και συγκεκριμένα η τριτοβάθμια εκπαίδευση αντέχει κι άλλους σεισμούς όπως καταλήψεις, απώλειες μαθημάτων, απώλειες ετών, καταστροφές, απώλειες γνωστικού οράματος από τους φοιτητές και τέλος απογοήτευση από το δίπολο Γονείς – Παιδιά.
Επιπλέον το οικονομικό-κεντρικά κινητροδοτούμενο μοντέλο εκπαίδευσης το οποίο διαπερνά οριζόντια όλους τους «εταίρους» της Παιδείας (Γονείς, Παιδιά, Πανεπιστημιακούς κλπ) νοσεί και είναι ετεροβαρές υπέρ του κόστους επένδυσης από πλευράς γονέων (ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια, ιδιαίτερα, ξένες γλώσσες, μεταπτυχιακά κλπ) και του ψυχοσωματικού φορτίου των παιδιών και όχι ισορροπημένο σε σχέση με τις προσδοκίες απολαβών, εξεύρεσης εργασίας και ποιότητας ζωής των νέων στο μέλλον.
Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ παράλληλα η εξέλιξη του αξιακού πλέγματος των νέων 15-24 ετών κινείται προς ιδιαίτερα ευερέθιστες κατευθύνσεις, γεγονός το οποίο αποτελεί κακό υλικό για να υποδεχθεί νέες σεισμικές δονήσεις στο χώρο της παιδείας.
Οι νέοι 15-24 ετών είναι προφανές ότι διαφοροποιούνται σημαντικά από τον μέσο Έλληνα γεγονός το οποίο καταγράφεται μέσα από το δείκτη διαφοροποίησης των αξιών τους σε σχέση με το μέσο πολίτη.
Η διαχρονική παρακολούθηση των δεικτών διαφοροποίησης των νέων από το μέσο πολίτη την τελευταία τριετία από το 2005 μέχρι σήμερα (2008) αναδεικνύει έναν νέο 18άρη στον οποίο διογκώνεται η «Παραβατικότητα» (+22 μονάδες στο δείκτη διαφοροποίησης), η ανάγκη για «Καινοτομία» (+18 μονάδες στο δείκτη διαφοροποίησης) και η ανάγκη για «Αίγλη / Μεγαλείο / Λάμψη» (+20 μονάδες στο δείκτη διαφοροποίησης) ίσως με όχι ισόρροπη καταβολή του αντίστοιχου κόπου που απαιτείται για αυτό.
Πρόκειται για έναν ιδιαίτερα ευερέθιστο νέο με αρκετά τραβηγμένα χαρακτηριστικά ο οποίος δεν αστειεύεται, επιδιώκοντας να σπάσει τους συμβατικούς κανόνες.
Το τοπίο γίνεται εκρηκτικό αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι τα παραπάνω συμβαίνουν ενώ ταυτόχρονα οι ίδιοι νέοι εμφανίζουν απώλεια στη διάθεσή τους για «Ισορροπίες» (-34 μονάδες στο δείκτη διαφοροποίησης) και μείωση στη διάθεσή τους για «Αποδοχή και Ανοχή απέναντι σε άλλες Κουλτούρες» (-11 μονάδες στο δείκτη διαφοροποίησης).
Πόσο εύκολα θα αποδεχθούν οι συγκεκριμένοι νέοι πολίτες οτιδήποτε…
…. θα απειλούσε τη δίψα τους για προσωπική «Λάμψη»
( θα μπορώ να σπουδάσω σε ξένα Κολέγια / Πανεπιστήμια ;)
…. θα κόντραρε με την έλλειψη ανοχής προς ξένες κουλτούρες
( θα έχω ισότιμο πτυχίο με κάποιον ο οποίος δεν τράβηξε τα
πάθη του Ιησού Χριστού για να μπει σε κάποιο Ελληνικό Πανεπιστήμιο!)
ΕΡΩΤΗΣΗ : Θα σταματήσουν οι συγκεκριμένοι νέοι μπροστά σε μια πιθανή νέα εκπαιδευτική σεισμική δόνηση ή θα αντιδράσουν και πάλι βίαια με αποτέλεσμα να τεθεί σε σοβαρό κίνδυνο κατάρρευσης, ο ήδη βεβαρημένος σκελετός της Παιδείας.
Επιστροφή