« … Και ποιος πληρώνει τη νύφη για άλλη μια φορά; Μα φυσικά η Μεσαία τάξη η οποία φαίνεται να παραμένει μεσαία σε όλα τα επίπεδα ακόμα και στις διακοπές... »
«… ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ …»
Οι Διακοπές έχουν εξελιχθεί πλέον σε ένα αδιαπραγμάτευτα ιερό μέρος της ποιότητας ζωής όχι μόνο των Ελλήνων αλλά και όλων των Πολιτών του πλανήτη.
Με την καθημερινότητα να πιέζει ασφυκτικά και την υπομονή απέναντι στις άπειρες γλυκές ή πικρές τυραννίες να εξαντλείται, όλοι εκχωρούν συνεχώς μεγαλύτερες προσδοκίες και απαιτήσεις στις Διακοπές τους, για αναδόμηση, αναδιάταξη και ανασύνταξη του Εαυτού.
Όμως η φυγή από την τανάλια έχει προϋποθέσεις και το σημερινό κοινωνικό-οικονομικό περιβάλλον δημιουργεί όπως φαίνεται έναν πολωμένο χάρτη, που αποτελείται από ευκαιρίες και απειλές.
Μελετώντας μεγάλες βάσεις δεδομένων στην Ελλάδα (TGI – 11.000 ερωτώμενοι ετησίως) κατά τη διάρκεια της τελευταίας τετραετίας διαπιστώνεται ότι σε ετήσιο επίπεδο (όχι μόνο καλοκαίρι) οι Έλληνες οι οποίοι κάνουν κάποιες διακοπές, εμφανίζουν ισχνή γραμμική αύξηση, κινούμενοι από το 69% στο 72%.
Το ενδιαφέρον όμως είναι να διερευνήσει κανείς από πού προέρχεται αυτή η μικρή / ισχνή αύξηση.
Τα ευρήματα από αυτή τη διερεύνηση δημιουργούν δύο διαφορετικά συναισθήματα. Αρχικά δημιουργείται το συναίσθημα του «βαρετού» καθώς διαπιστώνεται ότι μέρος της αύξησης προέρχεται από την Ανώτερη κοινωνικό-οικονομική τάξη. Στη συνέχεια όμως δημιουργείται το συναίσθημα της έκπληξης καθώς ανακαλύπτει κανείς ότι το υπόλοιπο μικρό μέρος της αύξησης προέρχεται από την αντίστοιχη Κατώτερη.
Και ποιος πληρώνει τη νύφη για άλλη μια φορά; Μα φυσικά η Μεσαία τάξη η οποία φαίνεται να παραμένει μεσαία σε όλα τα επίπεδα ακόμα και στις διακοπές.
Βεβαίως είναι κατανοητό να αυξάνονται οι ανήκοντες στην Ανώτερη τάξη που πηγαίνουν διακοπές. Είναι επίσης κατανοητό να παραμένουν σταθεροί εκείνοι που πάνε διακοπές και ανήκουν στη Μεσαία τάξη. Πως εξηγείται όμως το φαινόμενο της αύξησης εκείνων που πάνε διακοπές και ανήκουν στην Κατώτερη τάξη;
Η απάντηση δίνεται έμμεσα μελετώντας τα στοιχεία που αφορούν στο μέσο το οποίο επιλέγουν για να κινηθούν οι ταξιδιώτες. Μέσα σε αυτούς που πηγαίνουν διακοπές διαπιστώνεται μείωση 4% στα ταξίδια με αεροπλάνο και 6% αντίστοιχα με πλοίο, αφήνοντας χώρο για αύξηση χρήσης σε άλλα φθηνότερα μέσα μετακίνησης όπως τραίνο ή αυτοκίνητο καθώς όλοι πλέον είναι σε θέση να αποκτήσουν το τελευταίο εύκολα ή δύσκολα, καινούργιο ή μεταχειρισμένο.
Προορισμός πιθανότατα το «σπίτι στο χωριό» και τα «πάτρια εδάφη», που είναι ενδεχομένως ασφαλέστερα και το πιθανότερο φθηνότερα.
Κάποιος επίσης θα μπορούσε να αναρωτηθεί : «μα καλά και αυτά που ακούμε για μείωση διακοπών» τι είναι ; Η απάντηση είναι επίσης μάλλον απλή.
Τέρμα τα τριήμερα και οι πεταχτές ολιγοήμερες διακοπές (5% μείωση) κατά τη διάρκεια του χρόνου για να μαζέψουμε λεφτά για τις κεντρικές διακοπές.
Τέρμα και τα πολλά – πολλά στο που και τι θα κάνουμε εκεί που θα πάμε. Αναζητούμε «πακέτα» (5% αύξηση) και «προσφορές» στον Τύπο και στα ΜΜΕ (7% αύξηση).
Και βέβαια το σημαντικότερο είναι το τι γίνεται με τη διάρκεια των διακοπών.
Οι εκπρόσωποι της Ανώτερης τάξης, που πηγαίνουν διακοπές, αυξάνονται μεν, αλλά δεν αυξάνουν αντίστοιχα τη διάρκεια των διακοπών τους, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τους εκπροσώπους της Κατώτερης τάξης.
Και φυσικά ποιος ξανά-πληρώνει τη νύφη; Μα βεβαίως η Μεσαία τάξη η οποία μειώνει τη διάρκεια των διακοπών της (σε ημέρες) κατά 12%.
Επιστροφή