Νέα Γενιά Αδιεξόδων
Η φράση «Νέα Γενιά», αποτελεί πλέον τον κύριο προσδιοριστικό όρο, του τι συμβαίνει σήμερα στη Χώρα.
Η Ελλάδα σήμερα αντιμετωπίζει νέα γενιά οικονομικών αδιεξόδων, νέα γενιά πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων αλλά κυρίως την ίδια τη Νέα Γενιά, η οποία με την «ανοχή» και το «κλείσιμο του ματιού» της οικογένειας, εκφράζει συνολικά το θυμό, την οργή και το πνίξιμο του πολίτη, απέναντι στη λαίλαπα που αισθάνεται ότι έρχεται.
Η νέα γενιά οικονομικών αδιεξόδων, είναι πρωτόγνωρη για τη Χώρα, καθώς εκτός από τα κλασσικά προβλήματα της εγχώριας οικονομίας και της διεθνούς κρίσης, προστέθηκε τις τελευταίες είκοσι ημέρες και το πρόβλημα της εικόνας της Χώρας στο εξωτερικό, το οποίο με την σειρά του ενδέχεται να σηκώσει τείχη, με ανυπέρβλητα ύψη δυσκολιών, όσον αφορά στη χρηματοοικονομική της αξιοπιστία.
Η νέα γενιά πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων, δημιουργήθηκε από την ανάγκη εγκατάλειψης των μεγάλων στόχων και της περαιτέρω ανάπτυξης του παρόντος τρόπου ζωής, για να υλοποιηθεί ένα σχέδιο διαχείρισης κρίσης, συμπεριλαμβανομένης και της διατήρησης της καθαρότητας της ηθικής, της πολιτικής ζωής του Τόπου. Η Ελλάδα έχει βιώσει στο παρελθόν, την πολιτική της «διαχείρισης», όχι όμως της «διαχείρισης της κρίσης» και τώρα καλείται να το μάθει στην πράξη και μάλιστα «χθες».
Η Νέα γενιά κάνει το «κρακ», βρίσκει την ευκαιρία και προσπαθεί να δείξει ότι απαιτείται τόλμη και ματιά χωρίς κουκούλα, απέναντι σε σταθερές «ταμπού», που επικράτησαν για δεκαετίες. Ταμπού που σχετίζονται, από την προσωπικότητα του πολιτικού προσωπικού, τη λειτουργία των θεσμών μέχρι τη συναισθηματική νοημοσύνη / E.Q. της παιδείας μας.
Η νέα γενιά αδιεξόδων και προβλημάτων είναι ιδιαιτέρως σκληρή, όπου για την επίλυσή τους δεν αρκεί η αναγνώριση λαθών και οι καλές προθέσεις. Απαιτείται η καταιγιστική παραγωγή δράσεων οι οποίες επιλύουν με συγκεκριμένο, κατανοητό και ορθολογικό τρόπο προβλήματα, χωρίς επιλογές που ενδέχεται να οδηγήσουν σε οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές ανισότητες.
Οι άξονες είναι απόλυτα συγκεκριμένοι και σαφείς. Προστασία της εικόνας της Χώρας στο εξωτερικό. Διασφάλιση της εργασίας με κίνητρα προς τις επιχειρήσεις, ώστε να αποφύγουν την από-επένδυση σε επίπεδο ανθρωπίνου κεφαλαίου. Διαχείριση του ρόλου του Κράτους στην αγορά ως «εγγυητή» της δυναμικής της και τέλος προστασία της βαριάς βιομηχανίας της Χώρας, τον Τουρισμό.
Επιστροφή