Σύγχυση
Το άγχος της κρίσης και της ανεργίας, ο κίνδυνος της επιτήρησης, το ενδεχόμενο τέλος της ανάπτυξης, οι ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές, ο «αστερίσκος» για τον Πρόεδρο, οι επερχόμενες αλλαγές στην παιδεία, τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, η επανακάμπτουσα τρομοκρατία, η εικόνα της Χώρας στο εξωτερικό, η προανακριτική και η ουσία ή μη του ανασχηματισμού, είναι ένα εξαιρετικό μίγμα, που μπορεί απόλυτα να δημιουργήσει το χάος στο μυαλό του πολίτη.
Οι πολίτες δεν μπορούν πλέον να αναγνωρίσουν τα πραγματικά κίνητρα των εκπροσώπων της πολιτικής ζωής του τόπου.
Αν πάμε σε εκλογές τότε μήπως είναι όλα ψέματα, από την πλευρά της Κυβέρνησης. Ο ανασχηματισμός, οι υποσχέσεις για δράσεις ουσίας, οι προσδοκίες για οχύρωση της οικονομίας και του πολίτη, είναι όλα ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα;
Η Αντιπολίτευση διαρρηγνύει τα ιμάτιά της σχεδόν αυτοαναιρούμενη, λέγοντας ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να υλοποιήσει όσα φαίνεται να τείνει να υποσχεθεί η Κυβέρνηση και ότι δαπανάται ζωτικός πολιτικός χρόνος της Χώρας, χωρίς άμεσες εκλογές. Τίθεται σε διακύβευμα ακόμα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος έχει κατακτήσει την συντριπτική αποδοχή του Ελληνικού Λαού.
Γιατί τόση βιασύνη για εκλογές, είτε μέσα από φήμες είτε άμεσα. Η αυτοδυναμία δεν είναι εύκολα ορατή προς το παρόν.
Ποιος είναι λοιπόν ο πολιτικός φορέας που είναι διατεθειμένος να υποβάλει τον Ελληνικό Λαό σε τέσσερεις εκλογικές αναμετρήσεις: Πρόωρες βουλευτικές εκλογές (πρώτος γύρος), βουλευτικές εκλογές (δεύτερος γύρος), Ευρωεκλογές και τέλος ενδεχόμενες νέες βουλευτικές εκλογές με αφορμή την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας το 2010.
Οι ασθενικές άμυνες των Ελλήνων, απέναντι στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τους κάνουν να βάζουν και αυτοί στη δική τους ρητορική, το θέμα πρόωρες εκλογές, παλινδρομώντας ανάμεσα σε διάφορα σημεία του χρόνου, στα οποία θα μπορούσαν να προκηρυχθούν με ή χωρίς λίστα. Ας μην ξεχνάμε, πόσος χρόνος χρειάσθηκε για να παλινδρομήσουμε από το «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» στον «ήρωα Διαμαντή» όπως επισημαίνει γκουρού του χώρου της επικοινωνίας και των ηλεκτρονικών μέσων.
Για να προχωρήσει σε εκλογές η Χώρα, δεν αρκεί το ερώτημα «ποιος είναι καλύτερος;». Απαιτείται η δημιουργία κριτηρίων, τα οποία πρέπει να αντικατοπτρίζουν τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών, για να μπορέσει να υπάρξει ουσιαστικός νικητής. Που είναι όμως τα κριτήρια; Ποιος θα τα θέσει και τέλος πόσος χρόνος χρειάζεται για να σχηματίσει άποψη ο πολίτης στην σύγχυση που επικρατεί; Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται.
Επιστροφή