Ενεργά στη Ζωή, Παθητικά στην Πολιτική
Έχουν περάσει οι εποχές, που μεταξύ της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ υπήρχε ένα ξεκάθαρο ποσοστό ψηφοφόρων, οι οποίοι δήλωναν ότι θα μπορούσαν ενεργητικά «σίγουρα και μάλλον» να ψηφίσουν είτε το πρώτο είτε το δεύτερο κόμμα αντίστοιχα. Τότε το ποσοστό αυτό ήταν περίπου 5% - 6% και εκπροσωπούσε τον ενεργητικό «μεσαίο χώρο».
Επρόκειτο για το μέρος του εκλογικού σώματος το οποίο διεκδικήθηκε από τα δύο κόμματα, τόσο στις εκλογές του 2004 όσο και στις εκλογές του 2007.
Σήμερα το κοινό αυτό έχει εξανεμισθεί και εκπροσωπείται από ένα ισχνό 1,6%, καθώς αφενός μεν ο δικομματισμός έχει πληγεί και αφετέρου τα δύο κόμματα δυσκολεύονται να αποτελέσουν ενεργητική επιλογή επίλυσης των καθημερινών προβλημάτων του πολίτη.
Έχει δημιουργηθεί όμως ένας άλλος παθητικός «μεσαίος χώρος» που βρίσκεται «ανάμεσα» στα δύο κόμματα, ο οποίος δεν δηλώνει ρητά ότι αποκλείεται να ψηφίσει κάποιο από τα δύο κόμματα. Απλά βρίσκεται σε αμηχανία, μη γνωρίζοντας τι να επιλέξει, διογκώνοντας αντίστοιχα τα «Δεν Ξέρω / Δεν Απαντώ». Το ποσοστό αυτού του πολιτικά παθητικού «ανάμεσα», αλλά κοινωνικά ενεργητικού κοινού, είναι σήμερα 6,4%.
Το πολιτικό ιδεολογικό προφίλ των ψηφοφόρων αυτών είναι «ούτε Δεξιά, ούτε Κέντρο, ούτε Αριστερά». Τίποτα από όλα αυτά. Είναι οι πολίτες που θα κληθούν να πάρουν θέση στις κινήσεις «Σημίτης» και «Καρατζαφέρης» αντίστοιχα.
Κρυστάλλινες σφαίρες δεν υπάρχουν για να δείξουν τη «μοίρα», υπάρχουν όμως διατυπωμένες πραγματικές κοινωνικό – πολιτισμικές ανάγκες των συγκεκριμένων πολιτών (RISC).
Πρόκειται για ανθρώπους που στηρίζονται σε ένα ισχυρό πλέγμα αξιών ακολουθώντας πορεία που περνά μέσα από αυτές.
Είναι ενεργητικοί στην κοινωνική σκηνή και επικεντρώνονται στο κοινωνικό σύνολο απολαμβάνοντας να δίνουν πρακτική βοήθεια σε όσους την έχουν ανάγκη.
Δίνουν ιδιαίτερη σημαντικότητα σε μια ευτυχισμένη οικογένεια, στην επαφή με τη φύση και στο ενδιαφέρον για το περιβάλλον.
Έχουν αυτοπεποίθηση και την ικανότητα να ανταπεξέρχονται σε δύσκολες και πολύπλοκες καταστάσεις, προσπερνώντας τα εκάστοτε εμπόδια.
Είναι εκείνοι που θέλουν να είναι επιτυχημένοι και να αναγνωρίζονται από τους άλλους για τις πράξεις και την προσωπικότητά τους.
Τέλος είναι το τμήμα του εκλογικού σώματος που απεχθάνεται να εκφράζει και να ακούει δικαιολογίες για τα κακώς κείμενα, αναζητώντας συγκεκριμένα σχέδια αντιμετώπισής τους.
Επιστροφή