Οραματίζομαι, Θέλω, Μπορώ, Το Χρωστάω
Ίσως θα βιώσουμε ή βιώνουμε ήδη το πιο επίκαιρο Πάσχα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η καθημερινότητα μας σταυρώνεται ή φοβόμαστε ότι πολύ σύντομα θα σταυρωθεί. Η οικονομία της Χώρας σταυρώνεται. Τα προσωπικά μας οικονομικά είτε μέσα από τη μη αύξηση είτε μέσα από τις εισφορές είτε μέσα από τις ήδη αυξημένες τιμές, πριν φθάσει σήμερα ο πληθωρισμός να είναι πολύ χαμηλός, σταυρώνονται και αυτά.
Το σημαντικό δε είναι ότι δεν γνωρίζουμε ποια ημέρα της «Μεγάλης Εβδομάδας» βιώνουμε.
Οι περισσότεροι από εμάς πιστεύουν ότι η Μεγάλη Παρασκευή στην συνολική οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, δεν έχει έρθει ακόμα.
Σε όλα τα διακυβεύματα, που είχαν εναποτεθεί στο πολιτικό προσωπικό της Χώρας, έρχεται να προστεθεί άλλο ένα, το οποίο είναι βαρύ, ασήκωτο και φαίνεται ότι κουβαλάει πολύ μοναξιά.
Πρόκειται για το κουβάλημα ενός Σταυρού, ενός πολιτικού Σταυρού που πάνω του δεν γράφει «ΙΝΒΙ» αλλά «Το Χρωστάω».
Η σημερινή διεθνής και εγχώρια συγκυρία φαίνεται ότι στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα προς όλους.
«Πρέπει να αποπληθωρισθούν όλες οι αξίες». «Πρέπει να διαβάσουμε όλοι καλά το μάθημά μας». «Πρέπει να μάθουμε να δουλεύουμε, ενίοτε δε σκληρά». «Ενίοτε δε χωρίς να μας αναγνωρίζονται οι κόποι». «Ενίοτε και για λογαριασμό άλλων». «Ενίοτε επειδή ίσως μόνο εμείς μπορούμε καλύτερα». «Ενίοτε επειδή το Χρωστάμε» στις παρούσες και στις επόμενες γενιές. Σίγουρα πάντως το χρωστάμε όταν κάποιοι γύρω, μας κοιτούν στα μάτια και είτε το απαιτούν είτε το ελπίζουν.
Μπορεί το «όραμα» να τσάκισε κάτω από την πίεση της κρίσης. Ας μετατραπεί η κρίση σε «παρένθεση».
Μπορεί το «θέλω» να ξεθώριασε μέσα από την απογοήτευση του μη «αντιληπτού». Ο πολίτης θέλει να πιστεύει ότι ό, τι γίνεται δεν γίνεται για να ακούσουμε απλά ένα μπράβο, το οποίο εξάλλου σπανίως ακούγεται στο τέλος. Ας μετατραπεί η μοναξιά σε δύναμη.
Μπορεί το «μπορώ» να είναι «αβάσταχτο» για κάποιους, «άγουρο» ενδεχομένως για κάποιους άλλους. Ας θυμηθούμε όμως πόσες φορές έχουμε διδάξει άλλους, το «δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω».
Είτε το θέλουμε είτε όχι βιώνουμε μια εποχή που οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από ηγέτες και μάλιστα ηγέτες που να «θέλουν» και να «μπορούν», να «χρωστάνε να σηκώσουν το Σταυρό».
Επιτέλους «Έμπνευση ήταν το 1%, το υπόλοιπο 99% ήταν προσπάθεια και ιδρώτας !» (Τόμας Έντισον).
Επιστροφή