Οι Επόμενες Ημέρες και τα Ερωτήματά τους
Η Ελληνική πολιτική σκηνή έχει συσσωρεύσει πολλών ειδών «επόμενες ημέρες», οι οποίες διασυνδέονται μεταξύ τους.
Η επομένη της υπόθεσης «Παυλίδη». Εκείνη των Ευρωεκλογών. Η επομένη των πιθανών Βουλευτικών εκλογών. Η «Επόμενη Ημέρα» της Κρίσης.
Οι πολίτες δηλώνουν πλειοψηφικά ότι θα ήταν θετικό για την Κυβέρνηση ο κ. Α. Παυλίδης να παραιτηθεί. Ίσως διότι θα απομάκρυνε την διεξαγωγή Βουλευτικών εκλογών που μέχρι σήμερα δεν είναι επιθυμητές.
Η επόμενη ημέρα των Ευρωεκλογών όμως είναι η κρισιμότερη όλων, καθώς το εκλογικό σώμα φαίνεται να είναι διατεθειμένο να στείλει μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις και μετά ενδεχομένως θα «δει» τι θα κάνει.
Επιθυμεί να στείλει ένα μήνυμα θυμού προς την Κυβέρνηση, σε μία προσπάθεια να αφυπνίσει τα αντανακλαστικά της Νέας Δημοκρατίας και του κ. Κ. Καραμανλή, στον οποίο αποδίδει όλα τα ηγετικά χαρακτηριστικά «εμπιστοσύνης» αλλά του κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στα θέματα των καθημερινών προβλημάτων του πολίτη.
Δεν θέλει να δώσει την εντύπωση στο ΠΑΣΟΚ και στον κ. Γ. Παπανδρέου ότι του παραδίδεται άνευ όρων, καθώς αρνείται να του αναγνωρίσει αφενός την καταλληλότητα για την Πρωθυπουργία και αφετέρου την ετοιμότητα του κόμματος για την ανάληψη της εξουσίας.
Κτυπάει καμπανάκι στον ΣΥΡΙΖΑ, δυσκολεύοντάς τον να διατηρήσει την τρίτη θέση, σε μια εκλογική αναμέτρηση που θα μπορούσε να αποτελέσει ευνοϊκό πεδίο μάχης.
Το ΚΚΕ και ο ΛΑΟΣ καρπώνονται θετικά μηνύματα, καθώς η ρητορική τους ηχεί περισσότερο «κεντραρισμένη» στην παρούσα συγκυρία.
Η συνισταμένη όμως «επόμενη ημέρα» είναι εκείνη μετά από τις Βουλευτικές εκλογές όποτε και αν αυτές γίνουν. Ο χρονισμός όμως διεξαγωγής τους, έχει μεγάλη επίδραση στα κριτήρια ψήφου.
Αν αυτές γίνουν μέσα στην κρίση, τότε ο νικητής απελευθερώνεται από πολιτικά κόστη και ενδέχεται να εφαρμόσει άκριτα και άνευ φίλτρων δύσκολα μέτρα και οδηγίες της Ε.Ε. που δημιουργούν συναισθήματα εξόντωσης για τον πολίτη. Ποιος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί το άγχος του πολίτη για μια «ηπιότερη» επόμενη μέρα;
Αν γίνουν όμως περίπου στην έξοδο από την κρίση, τότε θα πρέπει από τώρα να δημιουργούνται και να στοχοθετούνται οι προσδοκίες της εξόδου, ως προς το τι θετικό θα μπορούσε να περιμένει ο πολίτης την επόμενη ημέρα. Ποιος μπορεί να δημιουργήσει θετικότερες αναμονές για μια «καλύτερη» επόμενη ημέρα;
Επιστροφή