Επιστροφή

Μηνύματα

Είχε ήδη προβλεφθεί αρκετό διάστημα πριν τις Ευρωεκλογές, ότι την 7^η Ιουνίου οποιοδήποτε και να ήταν το αποτέλεσμα θα υπήρχε μήνυμα.

Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί, ότι το κορυφαίο μήνυμα των εκλογών είναι το ύψος της αποχής (48%), το οποίο εμφανίζει όχι μια απλή αναλογική αυξητική πορεία, αλλά γεωμετρική εκτίναξη.

Ο δικομματισμός, σε ποσοστιαίο επίπεδο, μειώθηκε περίπου στο 69% δηλαδή σε επίπεδα ευρωεκλογών 1999 και 1994 αντίστοιχα, αλλά με δραματικά μειωμένο απόλυτο αριθμό ψηφοφόρων, γεγονός που δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια χαράς για κανέναν.

Η διαφορά ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα (4,35%), έδωσε μια ευδιάκριτη νίκη στο ΠΑΣΟΚ, ενώ έστειλε μήνυμα στην Κυβέρνηση για δράσεις, τόσο σε θέματα εικόνας όσο και μεταρρυθμίσεων.

Κραταιά η παρουσία του ΚΚΕ στην τρίτη θέση, παρά τις «ολιγωρίες» των ποσοστών του σε συγκεκριμένες φάσεις της προεκλογικής περιόδου, αφενός επιβεβαιώνοντας την πειθαρχημένη και συστηματική οργάνωση του κόμματος (μη αποχή), αφετέρου δε διατηρώντας την σταθερότητα του μεγαλύτερου πολιτικού εναλλακτικού πόλου στο δικομματισμό μέχρι σήμερα.

Η δυναμική παρουσία του ΛΑΟΣ υποστηρίχθηκε σαφώς από τις διαρροές της Νέας Δημοκρατίας ως ψήφος αντίδρασης, κερδίζοντας παράλληλα έδαφος και στο σημείο της ενεργητικής ψήφου υποστήριξης της στάσης και των θέσεων του κόμματος.

Το φαινόμενο «Οικολόγοι» άντεξε δύσκολα στην έκθεση στα ΜΜΕ, χάνοντας δύναμη σε σχέση με τις αρχές της προεκλογικής περιόδου. Παρόλα αυτά κέρδισαν έδρα στην Ευρωβουλή, ενώ αθροιστικά με άλλα «οικολογικά» κόμματα, υπογράμμισαν τη διάσταση  της οικολογικής κινηματικής ψήφου σε αυτές τις εκλογές.

Μήνυμα είναι και το ποσοστό που συγκεντρώνουν τα ακόμα μικρότερα κόμματα (7,2%), γεγονός που εντοπίζει μια δεύτερη διάσταση κινηματικής ψήφου η οποία δηλώνει «δεν μου κάνουν οι μεγάλοι ούτε οι άλλοι γνωστοί μικρότεροι, θα προτιμούσα μια ακόμα πιο “ελλειπτική”  επιλογή έστω και αν ενδέχεται να την γνωρίζω λιγότερο σε βάθος».

Εν κατακλείδι το μήνυμα σε αυτές τις εκλογές ήταν η «κινηματική εκλογική συμπεριφορά». Μέσω της Αποχής, απέναντι στην απογοήτευση για στον τρόπο που δρα το υπάρχον κομματικό – πολιτικό σύστημα. Μέσω του ΛΑΟΣ, ως έκφραση της ενδοπαραταξιακής διαμαρτυρίας στο εσωτερικό κυρίως της ΝΔ. Μέσω των Οικολόγων, οι οποίοι έδωσαν διέξοδο σε μια διαμαρτυρία που είχε την ανάγκη να εμπεριέχει το ζητούμενο της ποιότητος ζωής. Τέλος, μέσα από την ακόμα περισσότερο «αντί - προβλεπόμενη» επιλογή, αρκετά μικρότερων κομμάτων.