«Αναγκαία είναι. Δίκαια και Αποτελεσματικά είναι; »
Ήταν φανερό ότι θα μας στήριζαν, για να προφυλάξουν την Ευρωζώνη από μεγαλύτερους κινδύνους, βλέπε Ισπανία.
Εμείς από την άλλη πλευρά αποφασίσαμε επιτέλους να στηρίξουμε αφενός τους εαυτούς μας και αφετέρου να δώσουμε άλλοθι σε αυτούς που θέλουν να μας στηρίξουν, εξαγγέλλοντας μέτρα. Αργήσαμε βέβαια να αποφασίσουμε, πληρώνοντας ακριβά την ολιγωρία μας.
Ούτε οι εκθέσεις με τα ερευνητικά ευρήματα που έλεγαν ότι ο Πολίτης προτιμά ακόμα και τις επικίνδυνες αποφάσεις παρά την απραξία και το τίποτα, ούτε το 10% διαφορά, διαβάστηκαν στις σωστές τους διαστάσεις. Έπρεπε πρώτα να πάρουμε το Δεκεμβριανό έλεγχο για να συνειδητοποιήσουμε ότι στα μισά μαθήματα είμαστε κάτω από τη βάση και στα άλλα μισά ψυχορραγούμε.
Το πρώτο βήμα, αβέβαιο και ασταθές έγινε. Εισπράττει την πρώτη θετική γκριμάτσα από όλους, τόσο από τους Πολίτες όσο και από την Αντιπολίτευση (την Αξιωματική τουλάχιστον), αλλά ορθώς χωρίς λευκή επιταγή.
Το νέο συμβόλαιο, δεν έχει υπογραφεί ακόμα. Εκκρεμούν ακόμα δύο όροι. Η Κοινωνική Δικαιοσύνη και η Αποτελεσματικότητα των μέτρων που μένουν να αποδειχθούν.
Οι δημοσκοπήσεις, δημοσιευμένες ή κρυφές, καταγράφουν αποδοχή των μέτρων που αγγίζει, ακόμα και ξεπερνά το 70%. Όμως στο «δίκαια» και «αποτελεσματικά» τα πράγματα είναι επικίνδυνα πολωμένα.
Οι Πολίτες θέλουν να πεισθούν ότι τα συγκεκριμένα μέτρα μπορούν αφενός να εφαρμοσθούν και αφετέρου να μας βγάλουν από το σημερινό αδιέξοδο. Θέλουν να δουν πώς θα πραγματοποιηθεί το πολυπόθητο όνειρο του «ελέγχου της φοροδιαφυγής και της είσπραξης των φόρων»; Αυτό που αισθάνονται και πιθανά φοβούνται είναι ότι για άλλη μια φορά ο ελαττωματικός κρατικός μηχανισμός ενδέχεται να πορευτεί προς την εύκολη λύση του «κυνηγήστε τους φανερούς / εύκολους πόρους». Με τους πολλούς, δύσκολους και με τα πολλά κρυμμένα λεφτά φοροφυγάδες τι θα γίνει;
Μπορεί επί της αρχής τα μέτρα να είναι δίκαια, στην εφαρμογή τους όμως οι Πολίτες φοβούνται μήπως καταντήσουν όχι απλά άδικα αλλά δημιουργήσουν ευρείες νέες γενιές αποκλεισμένων και έτοιμων να ξεσηκωθούν, πολιτών.
Τέλος για άλλη μια φορά υπάρχει φόβος ότι θα παίξουμε το γνωστό Ελληνοπρεπέστατο παιχνίδι «η μπάλα στην κερκίδα», με μέτρα που δεν είναι ξεκάθαρο αν στοχεύουν έστω και σε μία οργανωμένη επίθεση, έστω και σε μια ανάσα οργανωμένης προσμονής για ανάπτυξη κάποτε στο μέλλον.
Επιστροφή