« Που είναι το τέλος; »
Πριν προλάβουν να μπουν σε εφαρμογή τα πρώτα μέτρα και να αξιολογηθούν τα αποτελέσματά τους, βρισκόμαστε μπροστά στο σχεδιασμό και στην υλοποίηση νέων πιο σκληρών μέτρων.
Που βρίσκεται λοιπόν ο «πάτος» του βαρελιού; Με ποιόν δίνεται η μάχη, με τους Ευρωπαίους ή τα πραγματικά προβλήματα; Αν η μάχη δίνεται με τα πραγματικά προβλήματα τότε θα έπρεπε να ξέρουμε από την αρχή τον τρόπο επίλυσής τους, να εφαρμόσουμε τα κατάλληλα μέτρα νωρίς, χωρίς να χαθεί χρόνος και να μη δίνουμε την εντύπωση ως Χώρα ότι τρέχουμε πίσω από την ατζέντα αντί μπροστά της.
Αν η μάχη δίνεται με τους διεθνείς Δρώντες και Φορείς και όχι με τα πραγματικά προβλήματα τότε οι Έλληνες πολίτες πρέπει να ενημερωθούν για τους λόγους που αυτό συμβαίνει και πότε θα σταματήσει.
Ανεξάρτητα με την κύρια αιτία, το γαϊτανάκι με την συνεχή εμφάνιση νέων μέτρων, οφείλει να σταματήσει διότι σε διαφορετική περίπτωση η σημερινή ανοχή και εμπιστοσύνη των πολιτών προς τις πολιτικές εξουσίες θα εξανεμισθεί και μαζί της η ευκαιρία για ορθολογική διαχείριση της κρίσης που πλήττει τη ραχοκοκαλιά της οικονομικής και όχι μόνο ζωής μας.
Ταυτόχρονα οι ίδιοι οι πολίτες δείχνουν το δρόμο του λογικού και του προφανούς σε σχέση με το ποιος ευθύνεται για την κατάντια της Ελληνικής οικονομίας καθώς σε συντριπτικά ποσοστά δηλώνουν ότι οι εξεταστικές πρέπει να πάνε πίσω και να πιάσουν τα πράγματα από την αρχή, από την έναρξη σχεδόν της μεταπολίτευσης. Παρόλα αυτά μια εξεταστική για την οικονομία πολώνει του πολίτες για το αν θα επιλύσει ή θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα εικόνας για την Χώρα μας.
Πάντως η σπονδυλική στήλη των Ελλήνων στην παρούσα φάση σκιαγραφείται από τις λέξεις / φράσεις «Θα σε στηρίξω / είμαι διατεθειμένος να κάνω θυσίες», «Αν πιστέψω ότι τα μέτρα που παίρνεις είναι Επαρκή, Δίκαια και οπωσδήποτε δημιουργούν προϋποθέσεις Ανάπτυξης».
Αναρωτιέται όμως κανείς οι δαπάνες στα νοσοκομεία, τα όρια συνταξιοδότησης, οι εργασιακές σχέσεις, οι συλλογικές συμβάσεις, ο 14 μισθός και το ύψος των συντάξεων αναφέρονται σε τακτοποιημένους μεγάλο-επαγγελματίες, μεγάλο-επιχειρηματίες, μεγάλο-στελέχη ή στην ταλαίπωρη μεγάλο-πλειοψηφία των μισθωτών. Άντε και τα μέτρα θα γίνουν επαρκή, άντε και θα γίνουν και αναπτυξιακά, δίκαια όμως δεν είναι βέβαιο ότι θα είναι.
Επιστροφή