«Η “ροδιά” του ΔΝΤ»
Οι Έλληνες κατά 65% δήλωναν ήδη από την 25η Μαρτίου, ότι ο μηχανισμός στήριξης της Ελλάδας από τους Ε.Ε. & ΔΝΤ, έχει αρκετές γκρίζες περιοχές, που περιορίζουν την αποτελεσματικότητα του, ενώ κατά 61% υπογράμμιζαν ότι η συμμετοχή του ΔΝΤ αποτελεί αρνητική εξέλιξη για τον Τόπο.
Μετά από 30 ημέρες σχεδόν καταστροφικής απονεύρωσης, ξεκινήσαμε συζητήσεις για τις γκρίζες ζώνες του μηχανισμού για να καταλήξουμε τελικά στην είσοδο στην Ε.Ε. / ΔΝΤ. Πως θα δικαιολογηθεί το μπρος πίσω; Ποιος θα διαχειριστεί τις πιθανές εδραιωμένες παραπάνω αρνητικές «αντιλήψεις»;
Μετά από αυτή την εξέλιξη το πιθανότερο είναι ότι ο Πολίτης θα βυθιστεί ακόμα περισσότερο στο να αισθάνεται κολλημένος στη λάσπη του «δεν ξέρω που πάμε».
Ανεξάρτητα από την πιθανή «βολικότερη» δανειοδότηση, το μεγάλο ερώτημα που τίθεται για τη Χώρα μας είναι τι «εκχωρείται» από τα κεκτημένα τόσο σε πρακτικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, για πόσο καιρό, και κυρίως στοχεύοντας προς τα πού;
Θα βρούμε απλώς χρήματα για αύριο το πρωί και μετά ξανά από την αρχή; Θα βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη για περισσότερο μακροπρόθεσμους στόχους και ποιους; Θα πληρώνουμε απλά τους τόκους και μέχρι πότε;
Ξαφνικά μετά τις τελευταίες εξελίξεις, η μαγική λέξη είναι «Στοχοθεσία», που προκαλεί πάγωμα και άπειρα ερωτηματικά. «Στόχος» ποιος «στόχος»; Η έκδηλη αμηχανία που νιώθουν οι πολίτες, η αρνητική στάση σε ότι συμβαίνει και η τάση για πάγωμα της αγοράς, μοιάζει να είναι η αντανάκλαση του «δεν ξέρω ακριβώς τι πρέπει να πετύχουμε ως Χώρα και ως Πολίτες». Κυρίως «δεν γνωρίζω τι ποσοστό του μισθού μου ορίζω και για μέχρι πότε». Επιπλέον και επί της ουσίας, «έχω ή νομίζω ότι έχω δουλειά».
Μετά την «έμμεσο - άμεση» είσοδο του ΔΝΤ στην Ελλάδα, τα τελευταία διογκώνονται σε δυσθεώρητα ύψη καθώς ουδείς πολίτης γνωρίζει, πόσο από επάνω του θα περάσει η «ροδιά» του λάστιχου του Μηχανισμού (Ε.Ε. / ΔΝΤ). Επιπλέον ουδείς εκπρόσωπος των πολιτικών εξουσιών φαίνεται να είναι σε θέση να τεμαχίσει το «τέρας / στόχο» σε μικρούς εφικτούς και σωστά «χρονοθετημένους» και προγραμματισμένους, επιμέρους στόχους.
Με λίγα λόγια τώρα πια ζητείται «προγραμματισμός», ζητείται η ανακούφιση του «γνωστού». Αυτό τουλάχιστον το δικαιούται ο Έλληνας πολίτης όσο και αν «έφταιξε» στο παρελθόν.
Επιστροφή