«Θεέ μου ...»
Τον Φεβρουάριο οι Πολίτες ήταν έτοιμοι να κάνουν θυσίες κατά 59%, τον Μάρτιο κατά 46% και σήμερα κατά 31%. Ταυτόχρονα το 80% της κοινής γνώμης θεωρεί πολύ πιθανό το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτης κοινωνικής έκρηξης, λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης τους επόμενους μήνες.
Το θυμικό των Πολιτών βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, βιώνοντας άκρατο ίλιγγο και παράγοντας μεγάλες ποσότητες τοξίνης ανασφάλειας. Οι πιο αβάσταχτες δοκιμασίες της ζωής, είναι εκείνες που φοβάσαι ότι θα έρθουν, αλλά δεν έχουν φθάσει ακόμα!
Το άγνωστο του πυθμένα του βαρελιού συνεχίζεται. Μέχρι πρότινος είχαμε χρήματα, αλλά δεν είχαμε. Μέχρι πρότινος δεν θα μας νικούσαν οι κερδοσκόποι, αλλά μας νίκησαν. Μέχρι πρότινος δεν θα μπαίναμε στο ΔΝΤ, αλλά μπήκαμε. Μέχρι πρότινος υπέρογκα σπρεντς ήταν εκείνα της τάξης των 350 μονάδων, αλλά σήμερα έφθασαν στις 1000 μονάδες. Μέχρι πρότινος δεν υπήρχε περίπτωση να υπάρξουν άλλα μέτρα που θα πλήξουν την καθημερινότητα και τη ζωή του Έλληνα, σήμερα όμως είναι σχεδόν βέβαιο.
Ο Πολίτης σήμερα αισθάνεται σαν ένα μικρούλι πειραματόζωο, που κάποιος τεράστιος γιατρός, για το καλό του κόσμου (ΕΕ), των άλλων πειραματόζωων (Πορτογαλία, Ισπανία κλπ) αλλά και του ιδίου (Ελλάδα), προσπαθεί να το εκπαιδεύσει, ότι στο «κόκκινο κουμπάκι» όταν πας σε κτυπά ρεύμα. «Πήγαινε στο άλλο .... κουμπάκι λοιπόν ποντικάκι για να ... μάθεις».
Η αγωνία των κατοίκων αυτής της Χώρας έχει γίνει πλέον προσευχή, που εκλιπαρεί γοερά «Θεέ μου μη μου δώσεις να περάσω, όσα μπορώ να αντέξω».
Ο πολίτης σταδιακά συνειδητοποιεί ότι πρέπει να εγκαταλείψει το βασικό DNA πάνω στο οποίο στήριξε τον τρόπο ζωής του μέχρι σήμερα, που για το 60% του πληθυσμού ήταν το ρήμα «Έχω». Συνειδητοποιεί ότι για σωστούς ή λάθος λόγους, οφείλει να αρχίσει να ασχολείται με το «Είμαι» είτε εξ ανάγκης είτε ως επιλογή.
Συνειδητοποιεί ότι πρέπει να αναστοχαστεί για να εντοπίσει τι δεν έγινε σωστά. Να αναστοχαστεί για να επιστρέψει στους βασικούς (όχι παραδοσιακούς) πυλώνες του «Είμαι», όπως στην «Παιδεία» και «στην Αλλαγή Κουλτούρας». Να νοηματοδοτήσει με διαφορετικό τρόπο την έννοια «Ποιότητα Ζωής» και τέλος να επαναπροσδιορίσει τα κριτήρια επιλογής του Πολιτικού Προσωπικού που θα κυβερνά αυτόν τον Τόπο, για να μην ξανά-ακουστεί στην Χώρα μας η φράση «Κάποιος πρέπει να πάει Φυλακή ...».
Επιστροφή