«Επιπλοποιοί & Μπατζανάκηδες»
Ξεκινήσαμε σοβαρά, καταλήγουμε παιδικά. Ένα από τα σοβαρότερα θέματα, αν όχι το σοβαρότερο, είναι η διαχείριση της υπόθεσης «διαφθορά», προσφιλές σπορ των τελευταίων δεκαετιών στο συνολικό σκηνικό της Χώρας.
Η συγκεκριμένη διαχείριση απαιτεί ανάδειξη των πραγματικών υπευθύνων, την παραδειγματική τους τιμωρία και τον προσδιορισμό ουσιαστικών κανόνων λειτουργίας της Δημοκρατίας, του Δημόσιου και του Ιδιωτικού τομέα. Στόχος είναι να αποτραπεί στο μέλλον η επανεμφάνιση του φαινομένου. Οι λέξεις κλειδιά στην προσπάθεια αυτή είναι «πραγματικοί», «παραδειγματική» και «ουσιαστικοί».
Παρόλα αυτά, η «επίγευση» που τείνει να απομείνει από την λειτουργία των εξεταστικών, την εικόνα που εκπέμπουν, την ανταλλαγή συμψηφιστικών μπαλιών πινγκ - πονγκ, όσον αφορά στους πιθανούς ενόχους, αλλά και στο πολιτικό βάθος των ενδεχόμενων υπευθύνων, δεν δημιουργεί σκηνικό «δράματος», όπως θα έπρεπε, αλλά «φάρσας».
Το συναίσθημα που αναπτύσσεται στο μυαλό του Έλληνα πολίτη είναι «κλαυσίγελος». Κλάμα για την χαμένη ευκαιρία, την ειρωνεία και την υποτίμηση της νοημοσύνης του. Πικρό χαμόγελο, για τη ρηχότητα και την παιδικότητα αντιμετώπισης του θέματος, που θυμίζει έντονα διένεξη επιπέδου τρίτης δημοτικού, για τη ζημιά στη «σάκα» και στην «κασετίνα» των εμπλεκόμενων «μαθητών».
Η συνολική αίσθηση που δίδεται, είναι ότι ψάχνουμε - ψάχνουμε, αλλά την τελευταία στιγμή τα νήματα και τα καλώδια τερματίζουν ή σε κάτι λίγο και αφελές ή κυρίως σε κάποιο μαύρο κουτί που είναι ερμητικά σφραγισμένο.
Όπως πάντα, το δύσκολο δεν είναι οι σωστές απαντήσεις, αλλά τα σωστά ερωτήματα. Τα κρίσιμα ερωτήματα στο συγκεκριμένο θέμα είναι : α) Πρέπει να ανοίξει το κουτί; β) Είναι ο σωστός χρόνος να ανοίξει το κουτί; γ) Ποιος (από τους πολιτικούς) μπορεί και θέλει να ανοίξει το κουτί; δ) Αν ανοίξει το κουτί τι θα αντιμετωπίσουμε; Κενό, Δυσοσμία, Έκρηξη ή κανένα «ελατηριοειδές» ειρωνικό Κουκλάκι; ε) Θα μπορέσουμε μετά να σπάσουμε το κουτί, να ξύσουμε τα καλώδια και να τα επανασυνδέσουμε σωστά, αποκαθιστώντας το βραχυκύκλωμα και την απώλεια ενέργειας δεκαετιών;
Ο πολίτης φοβάται πως οι απαντήσεις είναι α) ΝΑΙ β) ΑΡΓΗΣΑΜΕ γ) ΚΑΝΕΝΑΣ δ) Θα έπρεπε ΈΚΡΗΞΗ, αλλά θα αντιμετωπίσουμε κάτι σε ΔΥΣΟΣΜΙΑ και ΕΙΡΩΝΙΚΟ ΚΟΥΚΛΑΚΙ ε) ΟΧΙ
Η ατζέντα όμως της Χώρας μετατοπίζεται ταχύτατα αλλού, προς τα ερωτήματα «ελέγχονται οι δαπάνες;», «υπάρχει αύξηση εσόδων;», «λειτουργεί το μνημόνιο;», εν ολίγοις «επιβιώνουμε ή τσακιζόμαστε;» ως Πολίτες και ως Χώρα.
Επιστροφή