Κι όμως υπάρχει φως
Το θυμικό των Ελλήνων σήμερα ορίζεται από μια τεράστια Απογοήτευση (70%), Οργή (57%), Φόβο (49%), Ντροπή (37%) και από Δείκτες Απαισιοδοξίας που αγγίζουν το -100%. Παράλληλα η επιλογή «Κανένα κόμμα / Κανένας Πολιτικός», εκφράζεται από περίπου έναν στους δύο Έλληνες. Την ουσία δε του γκρίζου αυτού σκηνικού, αποτυπώνει και η εκτίναξη της Αδιευκρίνιστης Ψήφου στο 31%.
Η Ανεργία, η Ακρίβεια, η Οικονομική Ανάπτυξη (με άνοδο 2 θέσεων στην ιεραρχία), το Ασφαλιστικό (με άνοδο 2 θέσεων), η Υγεία και η Διαφθορά (με άνοδο 4 θέσεων), περιγράφουν τους «Λεμφαδένες / Ασφάλεια - Ηθική», του Έλληνα πολίτη που πλήττονται σήμερα.
Παρόλα αυτά ένας αμυδρός αλλά υπαρκτός παλμός ελπίδας, εξακολουθεί να είναι ανιχνεύσιμος. Κατά 53 % το εκλογικό σώμα πιστεύει ότι το πολιτικό σύστημα της Χώρας είναι «Ανεπανόρθωτα Απαξιωμένο», όμως ταυτόχρονα ένα σημαντικό για τη συγκυρία 41,5% υποστηρίζει ότι «...Έχει πληγεί αλλά Όχι ανεπανόρθωτα».
Αυτή η αισιόδοξη ακτίνα φωτός είναι αναλογικά ισχυρότερη στα ηλικιακά άκρα 18-24 και 65+ ετών, στα άτομα με μόρφωση ΑΕΙ / Μεταπτυχιακά, αλλά και στην Περιφέρεια (Θεσσαλονίκη / Υπόλοιπη Ελλάδα).
Πρόκειται για ένα ανεπαίσθητο και μικρό φως, ώστε το «Καλό Κουράγιο» να μην απευθύνεται μόνο στους πολίτες, αλλά και στους πολιτικούς ταγούς της Χώρας.
Επιστροφή