Παλιές Επιλογές – Νέες Προσδοκίες
Πέρα από την ιδιαίτερα έντονη πολιτική και κομματική κινητικότητα που έδειξε συμπεριφορικά η Ελληνική Κοινωνία μέσα στην Κρίση των τελευταίων δέκα ετών, γίναμε μάρτυρες και αντίστοιχης κινητικότητας σε επίπεδο πολιτικών στελεχών.
Βεβαίως στην περίπτωση των τελευταίων η κινητικότητα τους αφορούσε κυρίως παλιά στελέχη τα οποία α)αναζητούσαν ένα πολιτικό φως στον ουρανό διότι ήταν επί χρόνια στο παρασκήνιο παρά την αναγνωρισιμότητά τους είτε β)προσπάθησαν να παίξουν κάποιο ρόλο ωστόσο η μοίρα τους επιφύλαξε ο ρόλος αυτός να βρεθεί εν μέσω της οικονομικής κρίσης της Χώρας.
Το παραπάνω αποτελεί το πρώτο «κρατούμενο» από τον πολιτικό χυλό που έχει δημιουργηθεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και το δεύτερο κρατούμενο είναι ότι οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων προσπαθούν και αυτοί να κερδίσουν σε εικόνα μέσω της προσάρτησης των άστεγων αυτών στελεχών.
Το πιο πρόσφατο νέο είναι ότι τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών ανέδειξαν μεν ξεκάθαρο νικητή όχι μόνο την ΝΔ αλλά και την επαναφορά στο βάθρο των πρωταθλητών του Κεντρώου ή Μεσαίου χώρου και της Μέσης Τάξης μιας και η διακυβέρνηση της Αριστεράς δεν κατάφερε να αντέξει α)στο να λυγίσει σε ότι επιτάσσει ο «δυτικός» καπιταλιστικός κόσμος πχ μνημόνια, παραμονή στην ΕΕ, όροι της αγοράς και β)στο να εδραιώσει την διάσταση της «ηθικής» μιας και το κεντρικό της μότο «ΔΙΚΑΙΗ Ανάπτυξη για τους ΠΟΛΛΟΥΣ» δεν άντεξε μέχρι τέλους μιας και ηττήθηκε από το «ΙΣΧΥΡΗ Ανάπτυξη για ΌΛΟΥΣ».
Τα πιο πάνω έχουν δημιουργήσει ένα θόλωμα στα «Πρέπει» και στα «Θέλω» της σημερινής Αξιωματικής Αντιπολίτευσης όσον αφορά στην επανατοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ στον πολιτικό χάρτη. Με νικητή το Κέντρο/Μεσαίο χώρο για άλλη μια φορά στα μεταπολιτευτικά χρόνια είναι φυσικό αυτό να έχει αντίκτυπο στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ ως προς την επιθυμία του να μετατοπίσει το κέντρο βάρους του προς το κέντρο τουλάχιστον σε επικοινωνιακό επίπεδο ή ακόμα και σε ουσιαστικό.
Δυστυχώς ωστόσο στην Ελλάδα που υπάρχει άρνηση της ουσιαστικής δουλειάς για την δημιουργία Θεωρητικών Πλαισίων υποστήριξης των αποφάσεων και προτίμηση των γρήγορων συμβολισμών, για άλλη μια φορά επιλέγεται η εύκολη οδός του να πιστεύει κανείς στους απλούς συμβολισμούς μέσω προσάρτησης πολιτικών στελεχών που προέρχονται από τον Κεντρώο Χώρο για να πιστοποιήσουν ότι υπάρχει μετατόπιση προς το κέντρο.
Αυτό όμως έχει ένα τρωτό σημείο που «πιθανά» δεν λαμβάνεται υπόψη όσο θα έπρεπε. Τα στελέχη αυτά, μιας και δεν είναι νέα/φρέσκα, κουβαλούν και τις αντίστοιχες ήττες που τα έχουν στιγματίσει μιας και εμφανίστηκαν στο προσκήνιο μέσα στην βαθιά οικονομική καταστροφή της Χώρας και όχι μόνο.
Συνεπώς όταν κάποιος αποφασίζει να προσαρτήσει αυτά τα στελέχη πρέπει να έχει λάβει και τα μέτρα του όσον αφορά στην «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» από την οποία πρέπει να τα περάσει για τα «καθαρίσει» από το ίδιο τους το παρελθόν.
Οι Έλληνες πολίτες έδειξαν με την ψήφο και την συμπεριφορά τους ότι αυτό που επιζητούν δεν είναι τελικά το «νέο νάναι και ότι νάναι» αλλά «αήττητο νάναι και νέο στις αντιλήψεις του, και να έρχεται με πλάνο εφαρμογής των αντιλήψεων αυτών και εφαρμογής τους σε πράξεις». Όλα αντιμετωπίζονται αλλά το «αήττητο» είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπισθεί. Θα τα καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Α. Τσίπρας;
Επιστροφή