Η Άρνηση Αλλάζει τις Προσδοκίες και την Ατζέντα
Η κόπωση από τα οποιαδήποτε μέτρα εναντίον της Πανδημίας είναι στα ύψη (60% των Ελλήνων) και αυτό οδηγεί σε «Άρνηση» και αμφιβολίες για την Ηγεσία και την Ελίτ (με την ευρεία και υγιή έννοια) της Χώρας. Τα παραπάνω εμφυτεύουν αφενός σκεπτικισμό για την ουσία της Πανδημίας και τον Εμβολιασμό και αφετέρου μετατοπίζουν τις ανάγκες των Ελλήνων προς την Ανάπτυξη του Τόπου και λιγότερο προς τον Κορωνοιό.
Στην ουσία και με μία φράση η επικεφαλίδα της Χώρας σήμερα είναι «Από τον φόβο μη Νοσήσω, στο φόβο πως θα Ζήσω».
Αυτό λειτουργεί καταιγιστικά ως προς την ατζέντα που προσδοκούν από την Κυβέρνησή τους οι Πολίτες όπου τα τέσσερα πρώτα ζητούμενα είναι α) Οικονομία και Ανάπτυξη 68%, β)Οικονομικές και Κοινωνικές επιπτώσεις από την πανδημία 62%, γ)Μεταναστευτικό / Προσφυγικό 46%, δ)Κοινωνική Δικαιοσύνη / Σταθερότητα και Συνοχή 28% κλπ
Συνεπώς είναι εμφανές ότι οι πολίτες αντιμετωπίζουν την Πανδημία ως φαινόμενο που βρίσκεται στην αρχή της λύσης του και έχουν αρχίσει να προσδοκούν το σχέδιο για την «Ανάκαμψη της Οικονομίας της Χώρας και της Δικής Τους».
Αναζητούν σαφές σχέδιο για τα επόμενα βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, τουλάχιστον από τον Πρωθυπουργό, και όχι μόνο Every Crisis Management (την καθημερινή διαχείριση κρίσεων) για τα τελευταία διαδικαστικά βήματα του υγειονομικού μέρους της Πανδημίας.
Επιστροφή