Μεταρρυθμιστική Σπουδή
Η έννοια «μεταρρυθμίσεις» προσγειώθηκε στην Ελλάδα κυρίως το 2010 λόγω ΔΝΤ. Μέχρι τότε οι αλλαγές στη λειτουργία της Χώρας εμφανίζονταν σαν «εξέλιξη»/«εκσυγχρονισμός» κλπ.
Επικοινωνιακά οι «μεταρρυθμίσεις» δεν κατάφεραν να συνδεθούν με καλά πράγματα για τους πολίτες. Πάντα έκρυβαν δυσάρεστες εκπλήξεις που καιροφυλακτούσαν στις σκιές. Απέκτησαν δε το ρόλο του «πονάει αλλά πρέπει, για το καλό σου» ή «πρέπει να ξεβολευτούμε διότι οφείλουμε να ακολουθήσουμε τον εξελιγμένο κόσμο».
Στην παρούσα συγκυρία και εν μέσω Covid η Κυβέρνηση ξεκινάει με επιταχυνόμενο τρόπο τη δημιουργία και εφαρμογή «μεταρρυθμίσεων» που στα μάτια του κόσμου ενδέχεται να περιέχουν το συστατικό του «άκαιρου», για παράδειγμα το νέο εργασιακό νομοσχέδιο γνωστό ως διαχείριση «Οκταώρου», όπως επίσης και η αλλαγή του τρόπου Εισαγωγής στα ΑΕΙ. Πιθανότατα μέχρι τον επόμενο Σεπτέμβρη να υπάρξει περαιτέρω μεταρρυθμιστική σπουδή.
Ωστόσο πριν ακόμα βγούμε από την λαίλαπα του Covid και μη γνωρίζοντας προς τα που ακριβώς πηγαίνουμε είναι άραγε ώρα να προσθέσουμε προβληματισμούς στους ήδη μη νηφάλιους εργαζόμενους; Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την Παιδεία, όπου η φετινή φοίτηση στα σχολεία ήταν πολύ δύσκολη, συνεπώς μήπως θα μπορούσε η εφαρμογή του νέου νομοσχεδίου περί εισαγωγής στα ΑΕΙ να περιμένει λίγο ακόμα.
Η ελαστικότητα αντοχής των πολιτών μετά τα Μνημόνια και τον Covid είναι πλέον οριακή, συνεπώς η «έντονη μεταρρυθμιστική σπουδή» απαιτεί μεγάλη προσοχή.
Επιστροφή