Σύνδρομο «Κατρούγκαλου»;
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σήμερα το περισσότερο αγχωμένο κόμμα, ως όφειλε εξάλλου. Όλοι του λένε α)Έχεις ευθύνες ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, β)Χώρα χωρίς ισχυρή Αξιωματική Αντιπολίτευση νοσεί, γ)Η Κυβέρνηση είναι τόσο καλή, όσο καλή είναι η Αντιπολίτευση, δ)Γίνε κεντροαριστερό-κεντρώο (40%-60%) κόμμα, ε)Σταμάτα την ρητορική της παραδοσιακής αριστεράς που παραπέμπει σε οικονομίες μη σύγχρονες χωρίς πρακτικά οφέλη στους πολίτες, στ)Σταμάτα τις τυπολατρίες που δημιουργούν μπλοκαριστικές συμφύσεις στην απελευθέρωση δυνάμεων και καινοτομιών κλπ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από την μια φοβάται να «σπάσει εσωκομματικά αυγά» και από την άλλη φοβάται ότι αν παρά-ανοίξει τα φτερά του στα ζητούμενα της κοινωνίας, θα «καταστραφεί σαν τον Ίκαρο».
Έχουν καταλήξει εν τέλει στη σύγκρουση μεταξύ α)Της Μελαγχολικής Σοβαρότητας με την κατήφεια του καλού μαθητή και β)Της Λαμπερής Ελαφρότητας της Ελπίδας, που δίνει αναπνοές μεν, αλλά εκπέμπει ρίσκο.
Ο αιφνιδιασμός της πρώτης Κυριακής από τη Λαμπερή Ελπίδα ενδέχεται να δημιουργήσει έντονες συσπειρωτικές δυνάμεις στην πλευρά της έστω και «Μελαγχολικής», Σοβαρότητας.
Ωστόσο γίνονται λάθη και από τις δύο πλευρές με πιο πρόσφατο τα περί «Τούρκικου Κρατιδίου» από την μεριά της Λαμπερής Ελπίδας. Το σύνδρομο Κατρούγκαλου, μιας λάθος ρητορικής, τις τελευταίες μέρες πριν τις πρόσφατες εκλογές του Μαΐου 2023 ξαναχτύπησε λες και είναι καρμικό συριζαικό φαινόμενο πλέον.
Κανείς δεν πιστεύει ότι η Λαμπερή Ελπίδα είναι φιλοτουρκική, ωστόσο ακόμα και με αυτογκόλ, που σίγουρα δεν το επιδιώκει κανείς, η πρόκριση για μια Χώρα μπορεί στο μέλλον να χαθεί.
Επιστροφή